Blues Caravan 2016 - Blue Sisters
Kunsthumaniora Brussel |
organisation: Brussels Blues Society
artist: Ina Forsman (Fin) artist: 2 Times Nothing (B) more info: |
© Rootsville 2016 |
|
'Dan'....dat was naast de EBC 2015, ook een jaartje vroeger de supergroep 'Royal Southern Brotherhood' en nog efkes 'vruuger' kwamen ook de edities van de Blues Caravan 2014, 2013 en 2011 eens langs. Voordien stonden er ook nog namen als Hamilton Loomis, Taildragger, Ian Siegal, Meena Cryle & The Chris Fillmore Band, Marquise Knox en Fiona Boyes op de affiche. Ook aan onze eigenste bluesconfiguraties zoals Howlin' Bill, Boogie Beasts, Rusty Roots hebben jullie al gedacht en gans in de beginne was er ook nog Lightnin' Guy & The Mighty Gators en zelfs Coco Montoya...dus is 'Nu' een wake-up call! 'Nu'...dat is dan Thomas Ruf zijn befaamde Blues Caravan en voor de editie van 2016 is hij zowat over de ganse aardkloot gaan shoppen. Uit de 'States' wist hij Tasha Taylor, de dochter van Johnnie Taylor te halen. Uit de Finse Fjorden verscheepte hij de rhythm 'n blues revelatie Ina Forsman en daarnaast wist Thomas nog de allesbelovende Layla Zoe uit Canada te strikken voor een muzikaal delirium als de 'Blue Sisters'. A capella kunnen deze diva's zeker en vast wel aan maar toch laten ze zich bijstaan door drie sterke instrumentale begeleiders met gitaarslinger Davide Floreno en een solide ritme sectie met Walter Laupeirissa op bass en Markku Reinikainen aan de drums. De MC voor vanavond is BBS voorzitter Julien Meganck. We zijn te gast in de Brusselse Kunsthumaniora en voor deze gelegenheid is dan ook minister Guy Vanhengel samen met nog enkele andere hooggeplaatsten komen opdagen. Politiek is niet meteen mijn ding en voor ons muziekliefhebbers is deze vorm Deze '2 Times Nothing' moeten zeker au serieux worden genomen want als muzikale erfenis hebben ze al een EP op de markt en het zou alle logica tarten wanneer we daar niets van gaan te horen krijgen. In een mix met Fusion, electronische jazz en flarden van Hip Hop brenen ze nummers als 'Balloons', 'Strange Times' en 'F*ck Box' en daarmee laten ze zich inspireren door diverse strekkingen en smeren het uit van Zappa's Mothers of Invention tot Hancock. Zonder meer een beloftevolle lichting waar deze Kunsthumaniora bijzonder trots op kan zijn. We zijn hier vanavond samen gekomen voor Thomas Ruf zijn 'Blues Caravan' en dus mogen al deze youngsters hier ook eens getuigen zijn van enkel dames die het al hebben gemaakt al is het in een totaal ander genre. Als intro brengen deze Blues Sisters 'Chains Of Fools' van de 'Queen of Soul' Aretha Franklin en daarna mag Ina Forsman openen en dat doet ze met een nummer uit haar laatste album en met deze 'Hanging Loose' snoert deze Forsman alle muggezifters voorgoed de mond door haar inbreng van deze old school getinte Als grote fan van soul en Johnnie Taylor in de sixties kan het niet anders of ik moet ook zijn eigenste vlees en bloed goed vinden. Tasha Taylor laat ons genieten van haar oeuvre met oudere nummers als 'What Difference Does It Make' maar ook uit haar recent album 'Honey For The Biscuit' laat deze beauty horen dat ze uit het juiste ebbenhout is gesneden. De soulvolle ballad 'Wedding Bells' slaat meteen aan in deze zaal al leunt dit nummer eerder aan bij het modernere R&B maar dat kan je Orgasme alom bij de bluesliefhebbers als Layla Zoe haar intrede doet en wanneer deze bezitster van een stel uit de kluiten gewassen stembanden dan nog 'a capella' aanzet met 'Put Your Hands In The Air' komen ook de Als 'pièce de résistance' krijgen we natuurlijk ook nog een gezamelijk samenzijn van deze 'Blue Sisters' en hun arrangement van 'Tell Mama' mag er best zijn. Deze rhythm 'n blues klassieker uit 1968 van Etta James zorgt voor een orginele mix van deze drie toch wel bijzondere stemmen en mocht Leonard Chess in 1969 niet zijn overleden zou hij deze dames zeker en vast van Thomas Ruf hebben afgesnoept om het nummer ditmaal onder het 'Chess Label' te promoten. Encore, encore, encore... 'Come Together' van de Fab Four geeft nog een extra dynamiek aan dit toch al fantastische optreden en worden deze blauwe zusjes voor altijd in mijn en vele andere harten gesloten. Om met een vraag van papa Taylor te besluiten...Who's Making Love?, awel dat zijn deze Blue Sisters toch! Voor de liefhebbers van deze Blues Caravan zal er volgende editie ook nog soul en rhythm 'n blues ingestoken worden met als trio de in Duitsland wonende Amerikaan Big Daddy Wilson, de met hart en ziel spelende saxofoniste Vanessa Collier, die ook nog kan zingen en de Britse rhythm and blues sensatie Si Cranstoun...so let's dance for evermore! En na moa huupe da dei van de Brusselse Bluez Sociëteit nog es wille biejen komme...
more pics on |
Eerlijk toegeven mannen, jullie van de Brussels Blues Society hebben toch wel een zeer lange winterslaap gehouden. Akkoord het initiatief om de Europese Blues Challenge 2015 te organiseren zal wel een intensieve en slopende bezigheid zijn geweest en voor dat event mogen jullie nog steeds een serieuze pluim op jullie 'casquette' steken voor een vlekkeloos parcours. Niet dat jullie in concurrentie hoeven te gaan met de talrijke bluesclubs ten lande maar zo 'nu' en 'dan' eens iets van jullie laten horen is een must met een naam als 'Brussels Blues Society'.
van cultuur het ganse jaar door belangrijk. Net als vorige passage mogen ook dit jaar enkele 'residents' van deze broeihaard voor de nieuwe lichting van zang, dans en beeld de aftrap geven als support act. We krijgen '5' gasten op het podium bij wie jazz dan weer hoog aangeschreven staat. Deze 'Magnificent Five' hebben zelfs een naam en dat is '2 Times Nothing', maar voor hun talrijke en veelaal vrouwelijk fans noemen ze zich in het dagelijkse leven gewoon Maurice, Jacob, Arto, Jepp en Jorick.
Stax aperitief waarmee ze door de 'rap' intro ook die van 'de school' onmiddellijk meeheeft. Het zwoele en met Reggea en Funky grooves gevulde 'Farewell' gieten meteen de avond in de juiste plooi. Met het prachtige 'Bubbly Kisses' laat Ina horen dat ze in de jaren 30-tig ook al in de analen zou hebben kunnen staan waarna ze afsluit met een bijzondersterke en theatrale versie van Etta James haar tearjerker 'I'd Rather Go Blind', prachtig meegezongen door onze toekomstige divas. Tijd ook om Davide een solo uit zijn 'Strat' te laten toveren en net op dat moment trilt mijn mobieltje, hoeveel mooier kan het nog worden.
haar commercieel moeilijk kwalijk nemen, het artiesten leven is al hard genoeg. Deze Tasha Taylor heeft zowel soul, R&B en blues in haar DNA en dat wordt door dit honingzoete koekje met een intens gevoel overgebracht naar deze stoere bluesbinken. Dat ook Otis Redding nog voortleeft bij de jeugd kan je hier aan de lijve ondervinden met zijn 'Try a Little Tenderness' uit 1966, en ook al zijn er heel wat nummers van Redding postuum hits geworden is dit er nog eentje van voor zijn dood waarnaa nog 'Two Dollars' volgde. Bij mij kwam er 'kiekebisj' op wanneer ze als toegewijde dochter haar vader weet te eren met de Stax floorfiller 'Who's Making Love' uit 1968. Respect!!! Deze 'Blue Sisters' raken niet vermoeid en gaan op hun elan door met dit voornamelijk rhythm 'n blues hallucinaties.
youngsters hier in een opperste taat van vervoering. Wie denkt dat deze Layla Zoe enkel alleen als bluesrock-chick kan bestempeld worden mag dan deze gedacht meteen opbergen wanneer ze aanzet met het funky 'Workhorse'. Na 'Why Do We Hurt The Ones We Love' laat Layla iedereen kennismaken dat ze ook de klassiekers onder de knie heeft en met 'Hoochie Coochie Man' aka 'Women' komen de niet bluesadepten hier aanwezig te weten dat McKinley Morganfield en Muddy Waters één en dezelfde persoon zijn. Deze Layla Zoe maakt er ook telkens weer een spel van om op het podium met haar mannelijke fans flirtend om te gaan. Intens en oprecht.
